Avadhuta Gita – pieśń oświeconego

---

Gdy poznasz, że wszystko, włącznie z tobą, jest złudne jak horyzont,
nałogi dualności rozwieją się same, wtedy pojmiesz Ducha..

---

Avadhuta Gita powstała ok. 4 tys lat p.n.e. Narracja Śri Avadhuta Dattatreya zapisana została przez jego uczniów – Swama i Kartika. To jeden z najstarszych tekstów hinduizmu. Poniżej wybrane fragmenty, tłumaczone z sanskrytu przez Wiesława Sadurskiego:

Spis treści

 

Rozdział I 

Pouczenie samowiedzy 1

9

Jestem poza umysłem, który jak przestrzeń konfrontuje rzeczy,
zdaje się być przeszłością albo wszystkim – ale tak naprawdę go nie ma.

12

Wiedz, Jeden mieszkasz zawsze i we wszystkich rzeczach.
Gdy medytujesz nad czymś innym, dzielisz niepodzielnie. Możesz?

13

Nigdy się nie rodziłeś, nie umarłeś; nigdy nie miałeś ciała ani nie byłeś ciałem.
Wedy uczą na wiele sposobów, że Duch wspaniały jest wszystkim.

15

Nie ma unii ani rozłąki – dla mnie, dla ciebie, dla jakiejkolwiek rzeczy.
Nie ma mnie ani ciebie, nie ma uniwersum. jaźń jedna jest wszędzie.

20

Wedy uczą, że Jaźń jest bezimienna i czysta, bez przymiotów i cech,
bezcielesna przenika wszystko i wszędzie. Wiedz – to Ty nią jesteś.

23

Jeśli wszystko jest Tym, wolnym z natury – jak może istnieć oświecenie?
Jeśli to zarazem „jest” i „nie jest” – gdzie ma być oświecenie?

27

Jak mogę mówić, że nie znam Dobra; jeśli Go nie znam, jak mogę wielbić?
Jestem Nim przecież, najwyższą prawdą, jakże więc mówić o Nim, modlić się do Niego?

31

Gdy dzban się tłucze, jego wewnętrzna przestrzeń roztapia się w ogólnej, poza rozpoznaniem.
Gdy umysł jest oczyszczony, roztapia się w uniwersalnym, poza rozpoznaniem.

32

Zaprawdę, nie ma dzbana ani przestrzeni w dzbanie, nie ma ciała ani duszy w ciele.
Wiedz, Duch jeden istnieje – poza poznawalnym poza poznającym.

34

Nie ma świętych ksiąg ani światów, bogów ani ofiar, narodzin, kasty, rodziny.
Nie ma jasnej ścieżki po śmierci ani ciemnej ścieżki. Jest tylko piękno Ducha.

36

Jedni szukają jedności, drudzy dualności; jedni i drudzy nie znają
bezstronnej Rzeczywistości poza podziałem na jedność i wielość.

38

Gdy poznasz, że wszystko, włącznie z tobą, jest złudne jak horyzont,
nałogi dualności rozwieją się same, wtedy pojmiesz Ducha.

41

Wiedz, wszystko w uniwersum jest bez formy, bez zmiany,
wszystko w tym uniwersum z natury jest absolutne, niewinne i piękne.

43

Synu mój, gdzie jest złudzenie albo brak złudzenia, źródło światła albo cień?
Nigdzie ich nie ma. Wszędzie jest Prawda, nieskazitelna jak niebo.

49

Nie ma żadnego ciała materialnego ani duchowego, wszystko jest jednym Duchem.
Jak może więc istnieć czuwanie, śnienie, sen głęboki lub stan oświecenia?

50

Nie jestem niewolnikiem ani wolnym człowiekiem, w niczym nie różnię się od Ducha.
Nie jestem człowiekiem czynu ani zabawy, niczym szczególnym ani też ogólnym.

51

Jak woda wlana do wody jest niepodzielnie wodą,
tak Duch i materialny kosmos są nie do odróżnienia.

53

Znam twą najwyższą postać – samoczynną jak niebo.
Znam twą cielesną postać – zmienną jak woda w mirażu.

54

Nie mam mistrza ani przepisów, nie mam prac ani obowiązków.
Wiedz, z natury prosty i bezcielesny, jestem nagi jak niebo.

57

Zaprawdę, nie ma wiedzy ani niewiedzy, ani zmieszania wiedzy i niewiedzy.
Kto to pojmuje, ten staje się wiedzą, samą wiedzą i niczym innym.

58

Nie ma argumentów ani dowodów, nie ma uczenia się ani osiągania oświecenia.
Jestem spontaniczną stałą świadomością, naturalną jak niebo.

59

Nie jestem narodzony, nie jestem śmiertelny; nie czynię dobrze, nie czynię źle.
Jestem nieskazitelny, bez jakości – jakże może istnieć niewola czy wyzwolenie?

62

Gdy raz na zawsze wszystko materialne i niematerialne jest odrzucone,
wtedy tyko Absolut jaśnieje, poza różnicą i brakiem różnicy.

65

Nie jestem podzielony ani niepodzielony, ani zadowolony ani zrozpaczony,
nie jestem częścią ani całością. Niewyczerpany, jestem Jaźnią.

66

Nie sieję ziarna czynów, nie zbieram żniwa; nigdy nie siałem, nie zbierałem, i nigdy nie będę.
Nie ma ciała, nie jestem bezcielesny. Jak mógłbym mówić: „to moje”, a „tamto nie moje”?

71

Jogin patrzy na obowiązki, ambicje, bogactwa, ludzi i zwierzęta,
na wszystko ruchome, wszystko nieruchome, jak na wodę w mirażu.

76

Wszystko ani istnieje, anie nie istnieje, Wszystko jest ani prawdziwe, ani nieprawdziwe.
Mówię o Jaźni spontanicznie, z mej własnej natury. Mówię czystą wiedzę.

 

Były to fragmenty I rozdziału o Samowiedzy. śpiewanym przez Śri Avadhuta Dattatreya, adresowanym do Śri Kartika Swami.

Rozdział II

Pouczenia Samowiedzy 2

4

Nieporuszalny jak niebo, porusza wszystko ruchome i wszystko nieruchome.
Niewyróżnialny, wyróżnia i wzrusza – ten Jeden, bez drugiego.

5

To Ja, najwyższe Dobro, nigdy nie przychodzę, nigdy nie odchodzę,
jestem poza narodzinami i śmiercią, poza złem, dobrem i poza zwątpieniem.

21

Jeden w pełni jest księżyc na niebie; krzyżując oczy widzisz dwa, iluzję.
Zobacz Jaźń jak ten księżyc, jedną. Dualność jest złudą.

24

Nie pragnie niczego, nie odrzuca niczego; dla dobra wszystkich stworzeń
skupiony w wiedzy, wytrwały, osiąga Najwyższe.

30

Kto pojmie swą naturalną Jaźń, niepojmowalną, temu uczynki nie przynoszą brudu.
Wolny od skazy nigdy i w niczym nie działa. Taki jogin jest bezgraniczny.

36

Osiąga Jaźń najwyższą, gdzie nie ma wielości ani jedności, inności ani niedualności,
trwania ani nicości, wielości, równoczesnością, nie ma nauki ani poznawania.

38

osiąga Jaźń najwyższą, piękną i wieczną jak niebo, w której nie ma umysłu i ciała,
ani intelektu, ani zmysłów, ani wielorakich wrażeń, gdzie już nie ma jego.

39

Osiąga jaźń najwyższą, gdzie nie ma różnicy między mężczyzną i kobietą,
praw ani obowiązków, czystości ani brudu, gdzie może czynić zabronione.

 

Rozdział III

Pouczenie mądrości

2

Drogi przyjacielu, jak pokłonić się mej własnej Jaźni,
bo przecież to ja jestem
tym czystym bezczasowym Dobrem,
bez bieli i koloru, niezmiennym, poza przyczyną i skutkiem.

6

Ani cielesny, ani bezcielesny, ani lepszy, ani gorszy;
bez ruchu i bezruchu; bez początku, bez środka, bez końca;
wszechobecny, śpiewam prawdę, jestem prawdą,
nieśmiertelnością w wiedzy, harmonią w ekstazie, jestem jak niebo.

19

Jestem Rzeczywistością poza upodobaniem i wstrętem,
poza szczęściem i nieszczęściem,
poza smutkiem i żądzą, poza przemijaniem.
Jestem nieśmiertelnością w wiedzy, harmonią w ekstazie, jestem jak niebo.

24

Ostateczna zasada jest prosta i nieskazitelna –
gdzie więc ma istnieć stworzyciel, opiekun, niszczyciel,
bogowie, bóstwa i niebiańskie sfery?
Jestem nieśmiertelnością w wiedzy, harmonią w ekstazie, jestem jak niebo.

27

Nie dotykają mnie ziemskie złudy i komplikacje,
nie dotyka mnie spryt i hipokryzja,
nie dotyka mnie prawda ani nieprawda;
jestem nieśmiertelnością w wiedzy, harmonią w ekstazie, jestem jak niebo.

29

Jestem poza mistrzem i brakiem mistrza,
poza myśleniem i brakiem myślenia.
Wierz mi, poza cierpieniem, poza wszystkim –
jestem nieśmiertelnością w wiedzy, harmonią w ekstazie, jestem jak niebo.

39

Ani ty, ani ja nie mamy narodzin, płci, potomstwa –
to tylko ułomny umysł różnicuje i dzieli.
Nie należy do ciebie nic, co zna różnicę albo brak różnicy.
Jestem nieśmiertelnością w wiedzy, harmonią w ekstazie, jestem jak niebo.

41

Nie ma w tobie nikogo do medytowania ani oświecenia do osiągnięcia.
Nie ma wewnętrznej medytacji ani niczego na zewnątrz;
nie ma przedmiotu medytacji, czasu i przestrzeni.
Jestem nieśmiertelnością w wiedzy, harmonią w ekstazie, jestem jak niebo.

45

Nie jestem pełny ani pusty, ani czysty, ani brudny,
anie też ładny, ani brzydki;
jestem ostateczną prawdą,
jestem pięknem piękna.

46

 Wyrzeknij się przyziemności. Wyrzeknij się ziemskości.
Wyrzeknij się wyrzeczenia.
Gdy rana się zagoi, zostanie naturalna, prosta
nieubłagana nieśmiertelność.

 

Rozdział IV

Definicja esencji

1

Tu się nie wzywa boga, ani nie odżegnuje od boga;
jaki sens mają twe ofiary, kwiaty, recytacje, kadzidła,
medytacje, tożsamość, forma i różnica?
Jak można wielbić dobro?

2

jestem nie tylko poza niewolą i wyzwoleniem,
poza czystością i nieczystością,
poza unią i rozłąką, ale jestem Tym oto –
wolnością nirwany niezmierną jak niebo.

3

Jest prawdą, że wszystko jest stworzone,
jest również prawdą, że nic nie jest stworzone;
nigdy nie miałem żadnych wątpliwości.
Jestem wolny, radosny, czysty jaki jestem.

4

Nie mam dystansu ani braku dystansu,
nie jestem podzielony ani niepodzielony,
nie jestem postacią ani bez postaci.
Jestem wolny, radosny, czysty jaki jestem.

5

Nigdy nie odkrywałem żadnej wiedzy,
nigdy nie spojrzałem w twarz oświeceniu;
jakże mi mówić, że wiem albo nie wiem?
Jestem wolny, radosny, czysty jaki jestem.

6

Nie jestem związany ani rozwiązły,
ani złączony, ani rozłączony;
jestem bez religii, bez grzechu.
Jestem wolny, radosny, czysty jaki jestem.

7

Nie mam przyjaciela, wroga ani nawet obojętnego;
nie mam pana ani poddanego;
jakże mi mówić, że coś dobre, coś innego złe?
Jestem wolny, radosny, czysty jaki jestem.

8

Nie jestem wyznawcą ani bóstwem;
nigdy nic nie doradzam, nigdy nie praktykuję;
jestem naturą świadomości; jakże to opisać?
Jestem wolny, radosny, czysty jaki jestem.

9

Nie ma nic, co pojmuje, nic do pojmowania,
nic takiego jak dom albo bezdomność;
jakże mi mówić, że coś jest pustką, coś pełnią?
Jestem wolny, radosny, czysty jaki jestem.

10

Nie ma nikogo, kto rozumie, nie ma nic do rozumienia.
Nie jestem ani przyczyną, ani skutkiem.
Jakże mi mówić, żem poznawalny lub niepoznawalny?
Jestem, wolny, radosny, czysty jaki jestem.

11

Nie ma nic, co dzieli, nic do podzielenia;
nie jestem wiedzącym ani wiedzą.
Jakże mi mówić o stawaniu się, o przemijaniu?
Jestem wolny, radosny, czysty jaki jestem.

12

Nie jestem cielesny ani bezcielesny;
nie mam żadnej duszy, intelektu, zmysłów;
jakże mi mówić o więzi albo o braku więzi?
Jestem wolny, radosny, czysty jaki jestem.

14

Ani podbiłem zmysły, ani ich nie podbiłem;
ani się wstrzymuję, ani sobie folguję.
Przyjacielu, jakże mówić o sukcesie, o klęsce?
Jestem wolny, radosny, czysty jaki jestem.

15

Nie mam żadnej formy, nie jestem bez formy;
niczego nie zaczynam, nie kontynuuję, nie kończę.
Przyjacielu, cóż mówić o mocy albo o słabości?
Jestem wolny, radosny, czysty jaki jestem.

18

Jestem poza jednią i poza wielością;
nie mam złudzeń, nie ma wolności od złudzeń;
jakże mógłbym zalecać rytuały, modlitwy?
Jestem wolny, radosny, czysty jaki jestem.

21

Nie urodziłem się z matki i ojca, w rodzinie lub klanie,
jakże więc mógłbym umrzeć?
Jak mówić o przejrzeniu albo zaślepieniu?
Jestem wolny, radosny, czysty jaki jestem.

23

Wiedz bez wątpliwości, jestem bezgraniczny,
pamiętaj, jestem niepodzielny
i nieskazitelny.
Jestem wolny, radosny, czysty jaki jestem.

24

Mój synu, odważny porzuca medytacje,
porzuca dobre uczynki, porzuca złe uczynki,
radośnie pije nektar porzucenia.
Jestem wolny, radosny, czysty jaki jestem.

 

Rozdział V

Przedstawienie wglądu w Pokój

1

Kiedy powtarzasz Om bez wiary, ono puste jak niebo,
nie sprawi, że pojmiesz znaczenie tego lub przyszłego życia.
Jakże powtarzanie jednego słowa
mogłoby znieść miłe i niemiłe widoki tej ziemi?

8

W Jaźni nie ma pełni ani nie ma pustki;
nie ma czystości, nie ma nieczystości;
nie ma czegoś, nie ma niczego;
dlaczego łzy, umyśle? wszystkie rzeczy jednakie!

12

Jaźń nie zna nagrody za zasługę ani kary za grzech;
jak mógłbym pracować dla tego lub następnego świata?
Wszędzie jest równa czystość bez skazy;
dlaczego łzy, umyśle? wszystkie rzeczy jednakie!

19

Nie ma żadnych uwarunkowań niewoli ani przywileju:
żadnych uwarunkowań prawości ani nieprawości;
żadnych uwarunkowań pełni ani pustki;
dlaczego łzy, umyśle? wszystkie rzeczy jednakie!

27

Gdzie przebywa Prawda, ma miejsce
znaczące porzucenie religii i braku religii,
namiętności i obojętności, posiadania i braku posiadania;
dlaczego łzy, umyśle? wszystkie rzeczy jednakie!

28

W oczach Prawdy wszystko jest równe, poza przyjemnością i bólem.
Prawda nie niesie ulgi ani napomnienia – jest poza nimi.
Żyje poza nauczycielem i poza uczniem;
dlaczego łzy, umyśle? wszystkie rzeczy jednakie!

 

Rozdział VI

Cel wyzwolenia

2

Najwyższe jest bez dzielenia i jednoczenia – poza nimi,
bez dobrych i niedobrych uczynków – poza nimi.
Kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
jak może tu być powaga albo nabożeństwo?

3

Jaźń jest bez zaniku i rozwoju, jest poza nimi,
jest wiecznym dobrem zawsze i wszędzie –
jak więc możesz używać umysłu jako narzędzia?
jak możesz używać słów, aby się wysłowić?

4

Jaźń przeczy odróżnieniu między nocą i dniem,
Jaźń przeczy odróżnieniu między wschodem, zachodem.
Kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
gdzie miejsce dla słońca, księżyca, płomienia?

6

Gdy nie ma pochwały ani porównania,
gdy nie ma pustki ani braku pustki,
kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
jak możesz mówić, że coś najlepsze, że coś jest najgorsze?

12

Nie ma żadnej różnicy między materią a duchem,
przyczyną i skutkiem, źródłem i strumieniem;
kiedy wszystko jest jedno, zawsze dobre i piękne,
jak mogą ludzie rozprawiać o jaźni albo braku jaźni?

14

Jaźń jest bez kasty i bez statusu, poza nimi razem,
bez stwórcy i bez stworzenia, poza nimi razem;
kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
jak możesz mówić o zysku? o stracie?

18

Najważniejsze to koniec zasług i grzechów,
zniewolenia i wyzwolenia, łaski i niełaski;
kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
jak możesz myśleć o bólu? o nieobecności bólu?

19

Nie ma żadnej różnicy między ofiarą a ofiarującym,
nie ma kapłanów, modlitw, ogni rytuałów;
kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
jaki sens mają twoje odświętne obrządki?

22

Zaprawdę, 'ty’ i 'ja’ nie istniejemy jako dwa;
zaprawdę, pomysły o rasach, kastach, rodzinach są fałszem;
jestem najwyższą Prawdą, ostatecznym celem –
jakże mam cześć oddawać? komu bić pokłony?

 

Rozdział VII

Nauka osobistej Jaźni

 

2

Oczyszczony energią poza celem i bezcelowością,
uważny poza uwagą i brakiem uwagi,
przytomny poza przyzwoitością i nieprzyzwoitością
– jakże Avadhuta mógłby brać udział w dyskusji?

5

Czy może istnieć piękne albo brzydkie
tam, gdzie jest tylko Prawda?
Czy rozkosz zmysłów może być skończona
w Najwyższym, nieskończonym jak niebo?

9

Oświecony jest poza jednością, poza oddzieleniem,
radosny poza radością i brakiem radości,
wędruje spokojnie przez ziemie,
doświadcza wewnętrznego szczęścia w swym wnętrzu.

12

Jest zawsze wszystkim ze wszystkim albo bez niczego,
jest wszystkim poza wszystkim, wolny od wszystkiego.
Gdzież mogłoby być miejsce na życia lub śmierć dla Niego?
Cóż On ma wspólnego z medytacją, z brakiem medytacji?